แผนที่ - เมลเบิร์น (Melbourne)

เมลเบิร์น (Melbourne, ออกเสียงว่า /ˈmel.bən/ หรือ /ˈmæl.bən/) เป็นเมืองใหญ่อันดับสองของประเทศออสเตรเลีย รองจากนครซิดนีย์ เมลเบิร์นเป็นเมืองหลวงของรัฐวิกตอเรีย เมลเบิร์นก่อตั้งใน พ.ศ. 2378 (ค.ศ. 1835) ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศ ประกอบด้วยเมืองที่รวมตัวกันของเทศบาลท้องถิ่น 31 แห่ง มีประชากรมากกว่า 5 ล้านคน (19% ของประชากรออสเตรเลียตามการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2564 ) ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ทางฝั่งตะวันออกของใจกลางเมือง และชาวเมืองมักเรียกกันว่า "ชาวเมลเบอร์เนียน"

พื้นที่ของเมลเบิร์นเป็นที่อยู่อาศัยของชาวอะบอริจินวิกตอเรียมากว่า 40,000 ปี และทำหน้าที่เป็นสถานที่นัดพบที่สำคัญสำหรับกลุ่มชน พื้นเมืองในท้องถิ่น Kulin ในบรรดาห้าชนชาติของคูลิน ผู้ปกครองดั้งเดิมของดินแดนที่ล้อมรอบเมลเบิร์น ได้แก่ชนชาติบุนเวรุง วาธารองและวู รัน ด์ เจรี การ ตั้งถิ่นฐานทางอาญาอายุสั้นถูกสร้างขึ้นที่พอร์ตฟิลลิป จากนั้นเป็นส่วนหนึ่งของอาณานิคมนิวเซาท์เวลส์ของ อังกฤษ ในปี 1803 แต่ก็ไม่สำเร็จจนกระทั่งปี 1835 เมื่อผู้ตั้งถิ่นฐานอิสระมาถึงจากดินแดน Van Diemen's Land (ปัจจุบันคือแทสเมเนีย ) ที่เมลเบิร์นก่อตั้งขึ้น มันถูกรวมเข้าเป็น นิคมของ คราวน์ ในปี พ.ศ. 2380 และตั้งชื่อตามนายกรัฐมนตรีอังกฤษ ในขณะนั้น วิ ลเลียม แลมบ์ ไวเคานต์เมลเบิร์นที่ 2 ในปี พ.ศ. 2394 สี่ปีหลังจากที่สมเด็จพระราชินีวิกตอเรียประกาศให้เป็นเมือง เมลเบิร์นก็กลายเป็นเมืองหลวงของอาณานิคมใหม่ของรัฐวิกตอเรีย ในช่วงทศวรรษที่ 1850 วิกตอเรีย ยุค ตื่นทองเมืองนี้เข้าสู่ช่วงเฟื่องฟูยาวนาน ซึ่งในช่วงปลายทศวรรษที่ 1880 ได้เปลี่ยนเมืองนี้ให้กลายเป็นมหานครที่ใหญ่ที่สุดและมั่งคั่งที่สุดแห่งหนึ่งของโลก หลังจากสหพันธรัฐออสเตรเลียในปี พ.ศ. 2444 ทำหน้าที่เป็นที่นั่งชั่วคราวของรัฐบาลของประเทศใหม่จนกระทั่งแคนเบอร์รากลายเป็นเมืองหลวงถาวรในปี พ.ศ. 2470 [20]ปัจจุบัน เป็นศูนย์กลางทางการเงิน ชั้นนำ ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกและอยู่ในอันดับที่ 32 ของโลกในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2565 ทั่วโลก ดัชนีศูนย์การเงิน